ด้วยรักและแบ่งปัน ตอนจบ

ตอนก่อนเราไปดูงานที่นรกวันนี้ไปดูงานที่สวรรค์กัน ^^

ครั้งดูงานในนรกภูมิจนทั่วแล้ว เขาจึงขอใช้สิทธิ์ ไปดูงานบนสวรรค์บ้าง ที่เมืองสวรรค์อันแสนสุข ชายหนุ่มได้พบแต่สิ่งที่น่ารื่นรมย์รวมทั้งเขายังได้พบบางสิ่งบางอย่างที่เขาเคยเห็นมาในนรกด้วย เจ้าสิ่งที่ว่านี้ก็คือ เทวดาทุกองค์บนสวรรค์ล้วนมีช้อนยาวๆ หลายเมตรผูกติดมือทั้งสองเช่นเดียวกัน แต่เทวดาเหล่านั้นหาทุกข์ไม่ เพราะเทพยดาทั้งปวงสามารถตักอาหารเข้าปากได้อย่างเอร็ดอร่อย เมื่อได้กินอิ่มนอนอุ่น จังไม่ต้องสงสัยเลยว่าการเกินเป็นเทวดาบนสวรรค์จะมีความสุขเพียงไร

คำตอบก็อยู่ตรงที่ว่า เมื่อถึงเวลาอาหาร เทวดาทั้งปวงจะแบ่งกันออกเป็นสองฟาก นั่งหันหน้าเข้าหากัน จากนั้นต่างฝ่ายต่างก็ใช้ช้อนอันแสนยาวของตัวเองตักอาหารที่อยู่ตรงหน้า แต่เมื่อตักแล้วไม่ได้เสียเวลาพยายามนำอาหารนั้นเข้าปากของตนเองอย่างยากเย็นเหมือนสัตวน์นรกหรอกนะ ทว่าพวกเขาตักอาหารได้แล้วก็ช่วยป้อนให้กับเพื่อนเทวดาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตัวเองต่างหาก โดยวิธีนี้บรรยากาศการทานอาหารร่วมกันในแต่ละวันของเทวดาบนสวรรค์จึงนับว่าเป็นช่วงเวลาอันแสนสุขอย่างยิ่ง ตักอาหารไป ยิ้มให้กันไปสบตากันไปอย่างมีไมตรีจิต แต่ละมื้อจึงอิ่มทั้งการและอิ่มทั้งใจเพราะต่างฝ่ายต่างก็ได้ "ให้" แก่กันและกันอย่างเอื้ออารีจนเป็นวิถีชีวิตประจำวันอันรื่นรมย์

"อย่าถามว่าชีวิตนี้ใครจะให้อะไรแก่เธอ"
"แต่จงถามว่าชีวิตนี้เธอจะให้อะไรแก่ใครบ้าง"

จบครับ